Kim demiş çocuklarınıza öfkelenmeyin, kızmayın psikolojisi bozulur diye. Ben kefilim öfkelenmeyle, kızmayla çocuğun psikolojisi bozulmaz. Öfke en temel insani duygulardan biridir. İnsan öfkelenince çocuğunu askıya asıp çıkası geliyor itiraf edelim. Öfkeleniyoruz evet ama mühim olan öfkemizle nasıl baş edeceğimiz, olumsuz davranışlara başvurmadan bu duyguyu nasıl atlatacağımızdır. Örneğin; Bir akşam çok yorgun geldiniz ya da evde çok yoruldunuz. Çocuğunuz hiç olmadık davranışlar sergiliyor. Adeta sizi öfkelendirmeye and içmiş. Sizin de tepe tüyleriniz attı. Öfkeyle kalkanın nasıl oturacağı umurunuzda değil.
Şimdi ne olacak? İşte 5 öneri;
1) Öfke anında kısacık mola verin: Tepki göstermeden önce derin nefes alın ve 10'a kadar sayın. Eğer öfkeniz artarak devam ediyorsa, balkona ya da yürüyüşe çıkın.
2) Öfkenizin asıl sebebini düşünün: Bu öfkenin asıl sebebi çocuğunuz mu yoksa işte ya da evde bir şeyler mi oldu?
3) Öfkenizi ifade edin: Çocuğunuzun davranışının yanlış olduğunu ve buna öfkelendiğinizi ona anlatın.
4) Çocuğunuzu dinleyin: Çocuğunuzun söylediklerine kulak verin. Onu, size kızdığı şeyi anlatabilmesi için cesaretlendirin.
5) Empati kurun: Çocuğunuz kötü bir gün geçirmiş olabilir. Sizi öfkelendiren davranışının altındaki sebebi düşünüp, onu anlamaya çalışın.
Unutmayın: Öfkenin gelip, geçici ve kimseyi kırmayanı makbuldür.
